Het is voor velen nog steeds een zoete herinnering: de WK Hockey in juni 2014 in en om het Kyocera Stadion in Den Haag was perfect georganiseerd. Het bracht naast veel topsport een weldadige en familiair sfeer, waarin velen zich graag voor een dagje onderdompelden. Op elke wedstrijddag liep het stadion geleidelijk vol en als de dames of heren van Nederland ’s avonds speelden zag het stadion helemaal oranje en spatte het enthousiasme van de tribune.

Geen idee of David Ginola in juni in de buurt is geweest, en of het idee dat hij deze week lanceerde –een gecombineerd mannen- en vrouwen WK voetbal– daar is geboren, maar het is (nog) geen goed idee. Voetbal en hockey zijn onvergelijkbare eenheden waar het gaat om gelijkheid van de mannen- en vrouwenvariant. Ginola heeft gelijk als hij stelt: “Ondanks getalenteerde sporters en toenemende aandacht loopt het vrouwenvoetbal tegen grenzen aan, [..]. Er is vooral sprake van financiële discriminatie.”, maar om de WK voor vrouwen dan als een soort toetje na de mannen WK te, organiseren, is voor veel media en het publiek toch nog zoiets als een kroket uit de muur trekken nadat je net in een 3-sterren Michelin restaurant hebt gedineerd. En om het vrouwenvoetbal verder te populariseren en de financiële discriminatie op te heffen, is die aandacht juist zo hard nodig.

Waarom lukte het om bij de vrouweninterland Nederland – Italië in november 2014 het Kyocera Stadion vol te krijgen? Dat was niet omdat de mannen van Oranje de dag ervoor in Den Haag ook WK kwalificatie hadden afgedwongen. Dat was mede te danken aan de aandacht die werd gegenereerd in de media. En de ruimte die daarvoor was. Voor even stond het vrouwenvoetbal in het middelpunt van de belangstelling. Het was mogelijk om bij clubs en scholen de aandacht te krijgen voor deze bijzondere wedstrijd. De regionale en landelijke media zagen het bijzondere van deze interland en besteedde er uitgebreid aandacht aan, waardoor er zoveel publiek op af kwam.

Het feit dat er in de oneven jaren geen groot toernooi voor de mannen is, is juist een window of opportunity die gegrepen moet worden. De kans om vier weken lang vrouwenvoetbal in het middelpunt van de belangstelling te krijgen. In een periode dat de mannen genieten van hun zomerstop dan wel net weer begonnen zijn te pezen in de provincie. Even geen verhalen over Chinezen bij ADO, Munsterman die opstapt bij Twente of de zoektocht van PSV naar een derde keeper. Maar alles over de MeMiMa-lijn van Oranje, een rel rond Hope Solo of de afloop van het pleidooi van 48 speelsters om in elk geval de halve en hele finale op natuurgras te spelen.

Bij het hockey is er gelijkheid in aandacht voor mannen en vrouwen en is een gecombineerd WK juist een manier om veel aandacht te genereren. Maar voetbal is wat dat betreft geen hockey zonder stokkie. Een vrouwen-WK na, voor of gelijktijdig met een mannen-WK is een onzalige gedachte. Laten we de ruimte die er is optimaal benutten om het vrouwenvoetbal een aantal weken in het middelpunt van de belangstelling te krijgen. Broadcasters hebben in de oneven jaren de budgetten er voor, de media heeft er de kolommen voor in de krant en het publiek heeft er de ruimte voor in het hart. En daar gaat het tenslotte om. Koningin Voetbal zal velen harten veroveren.